We hebben momenteel 2 kinderen, Bart is 4 en Roos is 2. Nog 6 maanden en we zijn van die ***crèche af, dan zitten ze allebei lekker op school. Op 20 meter van mijn werk. Zonder dat ik nog over en weer moet rijden om de kids op te halen. En waar komt manlief mee af? Of we niet aan een derde kind beginnen. Net nu we eindelijk naar een dierentuin kunnen gaan zonder pampers en buggies. Op familiebezoek kunnen gaan zonder kinderstoel. We met normale borden en bestek aan tafel zitten, zonder slabbetjes.

Lieve schat, voor jou mijn 10 redenen waarom 2 kinderen mijn maximum is.

1. De crèche is duur. Ik heb liever een nieuwe badkamer volgend jaar, zonnepanelen of een veranda.
2. Je staat in ploegen, ik sta er dus of 's morgens of 's avonds alleen voor. En dat is soms zwaar.
3. We zouden ons huis volledig moeten herinrichten, want we hebben geen slaapkamers meer over.
4. Ons prachtig evenwicht van 1 jongen en 1 meisje zou verstoord worden. Wat als er eentje zich dan uitgesloten voelt?
5. Ik heb net een massa babyspullen verkocht. We beginnen eindelijk terug wat kastruimte te hebben.
6. De meeste bordspellen gaan maar tot 4 spelers, met een derde kind zouden we met 5 zijn. Dat is best lastig.
7. Ik heb 2 handen, voor elk kind 1, wat moet ik een derde kind geven wanneer we het zebrapad oversteken, een voet?
8. Het is gemakkelijker om opvang te vinden voor 2 kinderen dan voor 3 kinderen. 2 kinderen zien de meeste mensen nog zitten.
9. Als je een derde kind wilt, moet je ook een vierde kind willen. Je weet nooit dat er een tweeling bijkomt. En waar gaan we die steken?
10. Mijn hoofdreden: ik heb een bepaalde standaard van het moederschap. Een standaard die ik nu nog net haal door gebrek aan energie en tijd. Bij een derde kind zou ik zwaar onder mijn standaard vallen en dat zou me kapotmaken als persoon en als mama.