Maakt het uit of je dochter het jurkje met de aardbeien aan wil, in plaats van het jurkje met vlinders dat jij voor haar had klaargelegd?

Is het erg dat ze enkel met jouw goede keukenspullen willen koken in plaats van met de plastieken varianten uit hun eigen speelgoedkeukentje?

Kan het kwaad dat je kinderen je tampons uit het verpakkingsdoosje halen en ze daarna 1 voor 1 door het veiligheidsrekje van de trap naar beneden gooien?

Moet je je opwinden als ze met hun plakkerige vingers ‘kiekeboe’ spelen achter de gordijnen?

Is het onoverkomelijk als ze keer op keer hun vinger- (en mond-) afdrukken achterlaten op je ramen?

Helpt het om te zuchten als ze met hun gespetter de badkamer omtoveren tot zwembad?

Heeft het zin om je dochter uit te leggen dat 3 ‘sjakossen’ en 2 zonnebrillen echt niet hoeft om naar de bakker te gaan?

Heeft het nut om voor de 1000ste keer te zeggen dat flinke kindjes ’s nachts NIET uit hun bed komen?

Maakt het uit dat ze liever met hun handen eten dan met hun bestek?

Soms weet ik niet meer waar ik wel en niet op moet reageren. Ik probeer alleszins wat vaker gewoon zen te blijven. Al is het maar voor mijn eigen gemoedsrust. Want ergernis en opwinding van mijn kant, leiden vaak tot nog meer ergernis, opwinding en tegendraadsheid aan baby’s kant.
Dus ik zal voortaan mijn battles zorgvuldig uitkiezen en daarnaast gewoon relaxed blijven. Nu nog zien hoe lang ik dát volhoud ;-)