Toen we nog met z’n allen mochten samentroepen in zweterige cafés, ging ik wel eens kijken naar een burlesqueshow. Ik grijp zulke gelegenheden graag aan om me ‘aangepast’ te kleden. Glitter, make-up, pluimen in ‘t gat: ik vind het heerlijk. Onze postbode zou het mij nochtans niet aangeven als ik weer eens in trainingsbroek een pakje in ontvangst neem. Mijn kleerkast heeft, net zoals mijn persoonlijkheid, vele facetten.

En zo zitten de meeste mensen in elkaar. De strenge ambtenaar die je berispt omdat je je nieuwe identiteitskaart weer te laat hebt aangevraagd, kan na z’n uren schunnige carnavalsliedjes schrijven. Een zorgzame verpleegkundige die met zachtheid patiënten behandelt, kan ook een beest zijn in de boksring. Een hardwerkende advocaat kan in de week een zwarte toga dragen, en in het weekend kleurrijke tepelflosjen. Een mens is een vat vol tegenstrijdigheden, zelfs tekenfilmfiguren hebben minstens twee dimensies.

Ik begrijp dan ook niet dat een seksuologe wordt aangeklaagd door een collega omdat ze in haar vrije tijd(!) een burlesqueshow presenteert in een sensueel korset, en omdat ze ‘te sexy’ foto’s post op haar sociale media. En ik begrijp ook niet dat de psychologencommissie die klacht dan ook nog eens bevestigt door haar een officiële waarschuwing te geven. Dat is wat Kaat Bollen overkwam. Ze zou de geloofwaardigheid van het beroep psycholoog onderuithalen.

Ik dacht even dat het om een grap ging, of fake news. Is dit in 2020 echt nog een probleem? Het zou zelfs geen discussiepunt mogen zijn. Als een therapeute haar werk goed doet, wat maakt het dan uit wat ze in haar vrije tijd doet en wat ze daarbij draagt?

Natuurlijk kan je niet elke hobby of kledingkeuze goedpraten. Een dierenarts die bijklust als performer voor Jan Fabre en tijdens voorstellingen met katjes gooit, dat is problematisch. Een kleuterjuf die gaat joggen in een T-shirt met opschrift “I hate kids” lijkt me ook moeilijk te verantwoorden. Er zijn grenzen aan het aanvaardbare. Maar welke grens heeft Kaat Bollen overschreden?

Ze helpt als therapeute koppels om hun seksuele problemen op te lossen. Ze is lector aan de hogeschool UCCL in de richting Seksuologische Hulpverlening. Ze heeft vier boeken geschreven over seksgerelateerde onderwerpen. Ze werkt mee aan verschillende radio- en televisieprogramma’s, waaronder het legendarische “Spuiten en Slikken”. Ze regisseerde een pornofilm én ze ontwierp zelf een vibrator om penetratieseks bevredigender te maken voor vrouwen. De zaken waarvan ze 'beschuldigd' wordt, lijken mij dus perfect aan te sluiten bij haar beroep.

Kaat ging dan ook in beroep tegen de uitspraak van de psychologencommissie. In september volgt de uitspraak. Advocaten die fan zijn van tepelflosjen en andere frivoliteiten mogen zich altijd melden.