2 maten en gewichten

door Dimitri

De druk om te presteren is groot. Op het werk, thuis, bij je vrienden, voor je familie, in je vrije tijd, op Instagram. En dat weegt door. De tijdsdruk en hoge verwachtingen zorgen voor een vloedgolf aan burn-outs, eetstoornissen en andere aandoeningen van de moderne tijd.

Voor moeders is die druk zo mogelijk nog groter. Want zij moeten blijkbaar niet alleen elegant door hun zwangerschap heen fietsen, fotogenieke kinderen ter wereld brengen en instaan voor een foutloze opvoeding, ze dragen ook nog eens de last van het huishouden én moeten professioneel hun mannetje blijven staan in deze competitieve wereld.

Gelukkig is die traditionele rolverdeling aan het verschuiven. En komt de druk zo vaker op 2 paar schouders terecht.

Papa’s hebben het makkelijk

Toch hebben papa’s het nog altijd gemakkelijker.

Kom ik buiten met Akio in de draagzak, dan word ik op goedkeurend gekir onthaald door de eerste de beste oma die ons pad kruist.

En mijn beslissing om een dag minder te werken? Die wordt plots omschreven als een haast heroïsche opoffering van een ‘nieuwe man’. Net zoals het feit dat ik blog voor VIVA-SVV.

En als ik al eens nonchalant of onstuimig omspring met onze baby, vinden mensen dat vooral schattig. Tegen mijn vrouw zeggen ze dan dat “hij dat toch goed doet”.

Leuk, die positieve aandacht.

Maar eum … krijgt iedereen diezelfde behandeling?

Iedereen verdient zoveel aanmoediging

Om de een of andere reden ligt de lat lager voor papa’s dan voor mama’s. Van papa’s wordt wel wat verwacht – en maar goed ook – maar lang niet zoveel als van mama’s. We worden er ook niet zo op afgerekend.

Het is haast alsof wij niet verwacht worden om serieus bezig te zijn met onze rol als ouder. Alsof we het maar doen om even in te vallen, waardoor elke verdienstelijke poging al bewonderenswaardig is.

Natuurlijk klaag ik niet over de complimenten of aanmoedigingen. Maar die verdient toch elke ouder? En daar knelt het schoentje, want jonge moeders krijgen gegarandeerd niet diezelfde steun en mildheid.

Laten we alle ouders dat plezier gunnen.

Reageer

Miet
Je hebt een punt.
Toch merk ikzelf ook het omgekeerde.
Als mama van twee zorgenkindjes merk ik hoe ik veel meer waardering en aanmoediging krijg dan de papa, veel meer troost en steun kan vinden. Alsof het voor mij harder en zwaarder is dan voor de papa. Mensen vragen geregeld hoe het met mij gaat. Maar wie vraagt dat ook eens aan hem?
En ik denk dat het wel vaker zo gaat. Papa's van zorgenkindjes worden wel vaker een beetje vergeten...
20/12/2018 - 11:29

Reactie toevoegen

logo viva-svv

De inhoud van de site kan veranderen naargelang je een andere regio kiest.