Als-ie maar geen voetballer wordt

door Dimitri

Het is nog 2 weken voor de verwachte bevallingsdatum en ik denk aan ons zoontje.

Het is vandaag 10 juli. In het WK voetbal spelen de Belgen de halve finale tegen Frankrijk. De match is net begonnen. 50 meter verderop staat een groot scherm opgesteld op het dorpsplein. Dat ik hier zit en niet daar sta, is waarom ik aan ons kindje denk.

Ik hoop namelijk dat onze zoon geen voetballer wordt.

Is dat ‘fout’? Misschien wel. En misschien is het ook niet helemaal eerlijk naar hem toe. We willen tenslotte dat hij álle kansen krijgt en zich op zijn eigen unieke manier kan ontwikkelen. Of voetbal op zijn pad ligt of niet, hoort er niet toe te doen.

En toch.

Meer in het leven dan voetbal

Mij laat voetbal koud. Altijd zo geweest. En niet alleen voetbal. Van de vele activiteiten die kinderen, tieners en jongvolwassenen zo vurig met elkaar delen, sprak het grootste deel mij niet zo aan. Kampvuren en boswandelingen, absoluut, maar het hele jeugdbeweging gebeuren was niet aan me besteed. Om maar een voorbeeld te geven. De WK-gekte vind ik dan ook bevreemdend. Niet dat ik niet eens gezellig wil doen met wat volk op een pleintje, maar daar heb ik geen bal voor nodig. Laat staan die opgeklopte massahysterie. Geen voetbal voor mij dus.

Gelukkig is er meer in het leven. Ook voor een kind. Ikzelf was een gedreven en nogal creatief kind. Ik was verzot op tekenen en bloeide open in het kunstatelier. Dankzij mijn grootvader en mijn moeder leerde ik vlug computeren, en op mijn 11de maakte ik mijn eerste schoolkrantje. Mijn broers en ik konden als gekken torens bouwen met Legoblokken, al was dat eerder tegen elkaar op dan met elkaar. En atlassen … úren heb ik naar wereldkaarten getuurd.

Gelukkig met zijn eigen ding 

Natuurlijk verwacht ik niet dat onze zoon een tekentalent wordt en met zijn neus in de atlassen zit. Dat zou al te absurd zijn. En natuurlijk verwacht ik niet dat hij voetbal links laat liggen gewoon omdat ik of mijn vrouw dat toevallig ook hebben gedaan.

Wat ik wél hoop, is dat we in ons kindje diezelfde eigenschappen herkennen die ons ‘ons’ maken. Een beetje introvert en bedachtzaam. Een originele denker, een tikkeltje tegendraads, maar geen dwarsligger. Rad van tong, maar niet brutaal. Liever gelukkig met zijn eigen ding – wat dat ook blijkt te zijn – dan doen wat iedereen doet.

Ik denk dat alle ouders dat hopen, dat hun kind hún kind is, met alles waar zij trots op zijn en niets van de eigenschappen waar ze zich voor schamen.

Dat soort wishful thinking is natuurlijk niet zo rationeel, maar we doen het allemaal.

Ondertussen is de match afgelopen. Het rumoer op het dorpsplein dooft stilletjes uit.

Ooit vertellen we Akio over de zomer van 2018, de zomer van de voetbalgekte, van de hittegolf, van zijn geboorte. En het zal er niet toe doen of hij op dat moment een voetbalshirt in de kleerkast heeft hangen of niet.

Reageer

Sophie
Ahah, ook wij dachten, als hij maar geen voetballer wordt!
Ondertussen is onze zoon 7, zit hij zijn tweede jaar in de voetbal en zijn wij, de anti voetbal mensen deze zomer toch ook 2 keer naar het grote scherm geweest.
Wij staan in het weekend mee te supporteren aan de zijlijn en hoe we ook anti voetbal waren toen hij startte (hij zeurde ons de oren van onze hoofd dat hij wou gaan voetballen), zo hebben we hem mee gemotiveerd om het toch te blijven doen. Hij heeft zijn beweging, het is dicht bij huis (hij wou anders gaan tenissen, 4 km verderop ;-) ), we zijn ondertussen al wat bevriend met de andere ouders...
Buiten de zaken die we niet herkennen (voetbal), zijn er ook veel dingen die we wel terug zien van ons in onze school. Ik vind het nog steeds wat jammer dat hij toch niet voor de tekenschool gekozen heeft, ondanks hij graag creatief bezig is, bouwt, knipt, plakt. Maar dit doet hij gelukkig thuis nog steeds. En laat hem door de voetbal dan maar zijn conditie wat trainen en sociale contacten opbouwen. Want hij is er zeker wel door open gebloeid!
En wacht tot je een dochter krijgt... Ze wil toch geen Ballerina worden! Deze mama staat sinds dit schooljaar iets minder naar de voetbal te kijken, maar een boekje te lezen terwijl de dochter op Ballet zit in haar roze tutu...
01/10/2018 - 12:10
Dimitri
Hoi Sophie, bedankt voor je fijne reactie! Ik besef dat we dat helemaal zullen moeten loslaten. Een jongensachtige jongen of net niet: ik probeer me erop voor te bereiden dat we dat niet in de hand zullen hebben. Als-ie maar gelukkig is en goed in z'n vel zit!
01/10/2018 - 14:03

Reactie toevoegen

logo viva-svv

De inhoud van de site kan veranderen naargelang je een andere regio kiest.