Mama, ga niet weg. Ik voel me niet zo goed. Ik wil niet spelen met de oppas. Ik wil lekker tegen jou aan liggen in de zetel en ik wil gewoon bij jou zijn voor 1 dag.

Ik weet wel dat je moet gaan werken mama, je was gisteren ook al thuis bij mij. Je nam mijn koorts, gaf me medicijn. Vandaag zal die andere mevrouw dat doen, want jij moet ook nog ergens anders zijn.

Maar weet je mama, ik zal flink zijn vandaag, en doen wat je hebt gezegd. Ik zal alles aan de mevrouw vertellen, ik zal mijn koorts laten nemen en als het nodig is mijn medicijntje opeten. Ik zal spelen, ook al ben ik zo moe, en ik zal rusten als ik niet meer kan.

Ik wil je nog een laatste knuffel geven, mama, voor je de deur achter je toe trekt. En even wenen omdat ik het niet zo leuk vind dat je weg gaat als ik ziek ben. Ik mag nog even mijn tranen laten rollen, en mijn hoofd begraven in je haar. Ik mag je loslaten wanneer ik dat zelf wil zeg je, en dat vind ik wel fijn. Ik mag nog even bij jou mezelf zijn.

En dan laat ik je los mama, voor heel even dan toch. Ik weet wel dat je straks terugkomt en dat de mevrouw heel lief voor mij zal zijn. Ik weet wel dat ik snel terug beter zal worden maar dat ik nu gewoon even verdrietig mag zijn. Ik laat je los omdat ik weet dat je me in gedachten nog altijd vasthebt en ik jou ook.

Tot straks mama, dat zal alles weer beter zijn.